Maria Dąbrowska z d. Szumska urodziła się 6 października 1889 w Russowie, zmarła 19 maja 1965 w Warszawie. Była powieściopisarką, eseistką, dramatopisarką, tłumaczką dzieł literatury duńskiej, angielskiej i rosyjskiej. Jedna z ważniejszych polskich powieściopisarek XX wieku, autorka tetralogii powieściowej Noce i dnie (1931–1934), za którą była nominowana do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1939, 1957, 1959, 1960 i 1965.
Wybrana twórczość:
Dzieci ojczyzny (1918; opowiadania)
Gałąź czereśni (1922; opowiadania)
Uśmiech dzieciństwa (1923; opowiadania)
Dzikie ziele (1925-1929; opowiadania)
Ludzie stamtąd (1926; opowiadania)
Marcin Kozera (1927; opowiadania)
Noce i dnie (1932-1934)
Znaki życia (1938; opowiadania)
Gwiazda zaranna (1955; opowiadania)
Szkice o Conradzie (1959; eseje)
Dramaty (wyd. książkowe 1959)