Mój ulubiony cytat z tej powieści to: "Jest prawdą powszechnie znaną, że samotnemu a bogatemu mężczyźnie brak do szczęścia tylko żony." Ciągle aktualny 

To taki delikwent miałby pecha ... chociaż, jednak państwo Bennet doczekali się aż pięciu córek, czyli mimo różnicy intelektualnej  jakoś się dogadywali

Wymęczyła. Nie to, żeby mi się źle słuchało, ale jakoś w tym roku mam lekki zastój czytelniczy. Ale nic to. Odhaczone, zaliczone.
Podchodziłam do książki trochę, jak pies do jeża. Ogólnie nie przepadam za romansami, epoka historyczna też nie moja, ale...temat niby błahy, a wciąga, Wielka to zasługa języka autorki - jej humoru, ironii. Stworzyła ciekawe typy ludzkie. Zszokowała mnie z lekka historia Lidii Bennet - oczywiście, nie same jej losy, ale że Jane Austen mogła coś takiego napisać. Myślałam, że była bardziej "poprawna" obyczajowo niż była. Na szczęście, się pomyliłam.
Nie wiem, czy w najbliższym czasie sięgnę po kolejne powieści Jane Austen, ale ta mnie naprawdę pozytywnie zaskoczyła.

Możesz mieć rację. Mniszkównej nie czytałam, znam tylko film, ale ileś tam książek Rodziewiczównej mam za sobą. Pomimo wszystko nadal ją lubię, choć myślę, że nie da się czytać tych powieści jedna za drugą. Musi być jakiś odstęp czasowy. No i to fajne utwory, jak się chce czegoś lżejszego. Może nie zawsze w przypadku Rodziewiczównej, no ale...
Tak, Austen wiele nadrabia humorem. Bez tego myślę, że nie miałaby takiej popularności do dzisiaj. Austen miała świetny zmysł obserwacji i potrafiła to przelać na papier.

Zgadzam się jeżeli chodzi o kontynuację. Czytałam jedną, właśnie dotyczącą Dumy..... Pan Darcy miał tak odmienny charakter, nie tylko zresztą on, że nie doczytałam książki do końca. Właśnie charaktery pokazane przez Austen mnie przeciągnęły, te pozytywne i negatywne.