Howard Phillips Lovecraft
« dnia: Września 19, 2016, 19:47 »
Howard Phillips Lovecraft (ur. 20 sierpnia 1890 w Providence, zm. 15 marca 1937 tamże) – pisarz amerykański, autor fantasy i opowieści grozy (weird fiction), składających się na tzw. mitologię Cthulhu. Jest jednym z prekursorów fantastyki naukowej, opowiadania utrzymane w tej konwencji wprowadzają znaczną część istot znanych z jego mitologii (zwanej potocznie „mitologią Lovecrafta” lub „mitologią Cthulhu”).

Lovecraft urodził się 20 sierpnia 1890 roku w domu nr 194 na Angell Street w Providence. Był jedynym dzieckiem Winfielda Scotta Lovecrafta, komiwojażera, sprzedającego kamienie szlachetne i Sary Susan Lovecraft (de domo Phillips). Jego rodzice pobrali się, mając po trzydzieści lat.

Kiedy Lovecraft miał trzy lata, jego ojciec podczas spotkania służbowego w chicagowskim hotelu popadł w głęboką psychozę. Po niedługim czasie senior powrócił do Providence. Na miejscu został skierowany do lokalnego szpitala, gdzie pozostał aż do swojej śmierci w 1898 roku. Młody Lovecraft przez całe swoje życie podtrzymywał, że jego ojciec zmarł w wyniku powikłań po wycieńczeniu psychicznym. Naukowcy przypuszczają, że zgon Winfielda Scotta Lovecrafta był wynikiem paraliżu ciała po zarażeniu się kiłą. Historycy zajmujący się badaniem przeszłości H.P. Lovecrafta nie wiedzą, czy kiedykolwiek miał on pojęcie o rzeczywistych problemach zdrowotnych swojego ojca.

Po hospitalizacji ojca Lovecraft był wychowywany przez swoją matkę, dwie ciotki (Lillian Delorę Phillips i Annie Emeline Phillips), oraz dziadka, Whipple'a Van Burena – amerykańskiego biznesmena. W piątkę zamieszkiwali rodzinny dom w Providence.

Lovecraft był genialnym dzieckiem. Mając trzy lata potrafił recytować poezję, w wieku sześciu lat zaczął pisać wiersze. Dziadek zachęcał go do lektury, a ponadto wprowadził do świata grozy opowiadając mu własne historie.

W młodości Lovecraft często chorował. Ze względu na jego niestabilny stan zdrowia nie uczęszczał do szkoły aż do ukończenia ósmego roku życia. Rok później został wydalony z placówki edukacyjnej. W tym okresie intensywnie czytał, poznawał świat nauk ścisłych, a także łacinę i historię rzymską. W 1899 r. zaczął wydawać amatorskie czasopismo „The Scientific Gazette”, które powielał domowym sposobem. W następnych latach wydał w tej samej formie serię naukowych publikacji dotyczących fizyki, chemii i astronomii, a także biografie wybitnych postaci z historii starożytnego Rzymu. Przetłumaczył też część „Przemian” Owidiusza. W 1903 r. powrócił do szkoły. Dostał się do Hope High School w stanie Rhode Island.

Począwszy od wczesnych lat życia, Lovecraft uważał, że cierpi na parasomnię. W czasie drzemki myślał, że jest atakowany przez wychudzone zmory nocne. Wiele jego późniejszych prac było bezpośrednio inspirowanych problemami ze snem.

Śmierć dziadka w 1904 roku, odcisnęła na Lovecrafcie ogromne piętno. Niewłaściwe zarządzanie spuścizną Whipple'a Van Burena, doprowadziło do bankructwa jego rodzinę, która zmuszona została do zamieszkania w mniejszym domu, znajdującym się na Angell Street nr 598.

W 1908 roku, tuż przed egzaminem dojrzałości, Lovecraft przeszedł załamanie nerwowe, w wyniku którego nie mógł stawić się na testach maturalnych. Wiele wskazuje na to, że nie potrafił opanować trudnych zagadnień matematycznych, które musiał przyswoić, aby dostać się na uniwersytet na wymarzony kierunek (astronomię lub chemię), dlatego nie pojawił się w wyznaczonym terminie w szkole.

Za młodu Lovecraft napisał kilka opowiadań, jednakże od 1908 do 1913 roku zajmował się głównie pisaniem poezji. W tym czasie prowadził pustelnicze życie. Nie utrzymywał kontaktu z nikim, prócz matki. Wszystko zmieniło się w chwili gdy napisał list do redakcji gazety „The Argosy”, w którym wyraził swoją dezaprobatę dla pozbawionej smaku historii miłosnej Freda Jacksona. Debatą pisarzy zainteresował się ówczesny prezes United Amateur Press Association, Edward F. Daas, który osobiście zaprosił Lovecrafta do swojej organizacji w 1914 roku.

Włączenie się w prace organizacji zrzeszającej dziennikarzy amatorów (UAPA) zapoczątkowało nowy rozdział w życiu młodego pisarza. W 1917 roku w odpowiedzi na korespondencję czytelników, Lovecraft postanowił wznowić pisanie dzieł fantastycznych. Dopracował opowiadania „Grobowiec” i „Dagon”. Ta ostatnia była jego pierwszą, w pełni profesjonalną pracą, która została opublikowana w gazetach „The Vagrant” i „Weird Tales”.

Samotnik z Providence czynnie korespondował ze swoimi czytelnikami i poważanymi ludźmi sztuki ze sceny krajowej. Wśród korespondentów Lovecrafta można wyróżnić Roberta Blocha, Clarka Ashtona Smitha, czy Roberta E. Howarda.

W 1919 roku matka Lovecrafta została wysłana do szpitala w Providence, z którego korespondowała z synem, aż do swojej śmierci, 24 maja 1921 roku, na skutek powikłań po operacji pęcherzyka żółciowego.

Małżeństwo i epizodyczne życie w Nowym Jork
Kilka tygodni po śmierci matki Lovecraft uczestniczył w konwencji dziennikarzy-amatorów, która odbywała się w Bostonie, (Massachusetts). Tam spotkał Sonię Greene, swoją przyszłą żonę. Sonia urodziła się w 1883 roku w żydowskiej rodzinie na Ukrainie. Pobrali się w 1924 roku. Tuż po zaręczynach Lovecraft wprowadził się do jej domu na Brooklynie. Ciotki pisarza mogły być niezadowolone z faktu, że związał się handlarką (Greene specjalizowała się w sprzedawaniu kapeluszy).

Początkowo Lovecraft był zadowolony z życia w Nowym Jorku, jednak niedługo potem małżeństwo zaczęło popadać w problemy finansowe. Sonia straciła sklep i zachorowała. Howard Phillips nie mógł znaleźć pracy. Wcześniej odrzucił propozycję objęcia stanowiska redaktora naczelnego magazynu „Weird Tales”. Dorywczo dorabiał poprawiając teksty innych autorów, co miało stać się jednym z głównych źródeł jego utrzymania aż do końca życia. W końcu Sonia znalazła pracę, jednak wiązała się ona z częstymi wyjazdami, najpierw do Cleveland, a potem do Chicago. Lovecraft wyprowadził się z dawnego mieszkania żony i zamieszkał samotnie w kawalerce w Red Hook, jednej z dzielnic Brooklynu. Nie mógł pogodzić się z tym, że dzieli mieszkanie z bezrobotnymi imigrantami. Podczas pobytu w Nowym Jorku zaostrzyła się jego nienawiść do obcokrajowców. Swoje dotychczasowe zmagania w ubogiej dzielnicy opisał w opowiadaniu „Koszmar w Red Hook”.

Życie w separacji od żony i potęgująca się różnica charakterów doprowadziły do rozpadu związku. W 1926 r. Lovecraft powrócił do Providence, gdzie towarzyszył ciotkom w ich ostatnich latach życia. Po kilku latach zgodził się na rozwód, który nigdy nie został oficjalnie zatwierdzony na drodze sądowej.

Ostatnie lata
Od powrotu do rodzinnego miasta zaczął się właściwie najlepszy okres w twórczości pisarza, powstały wtedy najbardziej znane dzieła. Pomimo dobrej passy twórczej, stan finansów Lovecrafta ulegał ciągłemu pogorszeniu, musiał zmieniać mieszkania na mniejsze. Kolejnym tragicznym wydarzeniem, jakie go spotkało, była samobójcza śmierć jego przyjaciela Roberta E. Howarda. W roku 1936 wykryto u Lovecrafta raka jelita i objawy niedożywienia. Na leczenie było już za późno. Długo zmagał się z bólem, ostatecznie w 1937 r. trafił do szpitala, gdzie zmarł po pięciu dniach. Został pochowany 18 marca na cmentarzu Swan Point.

Obok pisania fantastyki Lovecraft zajmował się też publicystyką. Poglądy polityczne pisarza były bardzo wyraziste. Był on rasistą, autorytarystą i ateistą. Uważał kulturę anglosaską za najwyższą w świecie, do innych odnosił się z pogardą. Pod koniec życia złagodził jednak swoje poglądy pod wpływem odbytych podróży, podczas których poznał ludzi reprezentujących różne kultury

Twórczość wybrana:

Powieści
Przypadek Charlesa Dextera Warda (The Case of Charles Dexter Ward)
Zagłada Sarnath (The Doom That Came to Sarnath, 1919)
W Górach Szaleństwa (At the Mountains of Madness, 1931)
W poszukiwaniu nieznanego Kadath (The Quest of Unknown Kadath) – mikropowieść
Czyhający w progu (The Lurker at the Threshold) – Howard Phillips Lovecraft i August Derleth
Opowiadania[edytuj]

Zbiór Zew Cthulhu – Wyd. Czytelnik, Warszawa 1983 r.[11]
Zew Cthulhu (The Call of Cthulhu, 1926)
Widmo nad Innsmouth (The Shadow over Innsmouth)
Kolor z przestworzy (The Colour Out of Space)
Szepczący w ciemności (The Whisperer in the Darkness)
Duch ciemności (The Haunter of the Dark)
Koszmar w Dunwich (The Dunwich Horror)
Muzyka Ericha Zanna (The Music of Erich Zann)

Zbiór Coś na progu – Wyd. Zysk i S-ka, Poznań 1999 r.
Ogar (The Hound)
Piekielna ilustracja (The Picture in the House)
Coś na progu (The Thing on the Doorstep)
W grobowcu (In the Vault)
Świątynia (The Temple)
Przyczajona groza (The Lurking Fear)
Grobowiec (The Tomb)
Przybysz (The Outsider)
Przeklęty dom (The Shunned House)
Zimno (Cool Air)
On (He)
Sny w domu wiedźmy (The Dreams in the Witch House)

Zbiór W górach szaleństwa – Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań, 1999, ISBN 83-7150-583-3:
Uwięziony wśród faraonów (Imprisoned with the Pharaohs)
Zapomniane miasto (The Nameless City)
W murach Eryksu (In The Walls of Eryx)
Cień spoza czasu (The Shadow out of Time)
Pełzający Chaos (The Crawling Chaos)
W górach szaleństwa (At the Mountains of Madness)

Zbiór Zgroza w Dunwich i inne przerażające opowieści – Wydawnictwo Vesper, Poznań 2012 r.
Dagon (Dagon)
Ustalenia dotyczące zmarłego Arthura Jermyna i jego rodu (Facts Concerning the Late Arthur Jermyn and His Family)
Wyrzutek (The Outsider)
Muzyka Ericha Zanna (The Music of Erich Zann)
Sczury w murach (The Rats in the Walls)
Święto (The Festival)
Zew Cthulhu (The Call of Cthulhu)
Przypadek Charlesa Dextera Warda (The Case of Charles Dexter Ward)
Kolor z innego wszechświata (The Coulor Out of Space)
Zgroza w Dunwich (The Dunwich Horror)
Szepczący w ciemności (The Whisperer in Darkness)
W górach szaleństwa (At the Mountains of Madness)
Widmo nad Innsmouth (The Shadow Over Innsmouth)
Cień spoza czasu (The Shadow Out of Time)
Nawiedziciel mroku (The Haunter of the Dark)

Inne zbiory:
Model Pickmana (Pickman's Model, 1927)
Reanimator (Herbert West – Reanimator)
Szczury w murach (The Rats in the Walls)
Dagon (Dagon)
Elektryczny Kat
Droga do szaleństwa (The Transition of H.P. Lovecraft: The Road to Madness)

Wiersze
Grzyby z Yuggoth (Fungi from Yuggoth)


Miałem okazję przeczytać zebrane w dwa tomy najlepsze opowiadania Lovecrafta. Była to dla mnie fascynująca podróż w nieznane, w najdalsze zakątki świata, w miejsca do których lepiej się nie zapuszczać bo można spotkać grozę, której nie ogarniesz wyobraźnią... Świat Lovecrafta nie ma granic, a ludzie są tylko mało znaczącym epizodem na tle jego wielkiej historii. Nie wiem jak Wy, ale ja to kupuję. Jak dla mnie Lovecraft to klasyka horroru i pozycja obowiązkowa, dla każdego miłośnika tego gatunku.