Valerio Massimo Manfredi
« dnia: Sierpnia 09, 2016, 21:44 »
Valerio Massimo Manfredi (ur. 8 marca 1943 w Piumazzo di Castelfranco Emilia, w prowincji Modena) − włoski pisarz, filolog klasyczny i archeolog (specjalista w topografii świata antycznego).

Wykłada m.in. w Mediolanie (Katolicki Uniwersytet Najświętszego Serca), Wenecji, Paryżu, Chicago, ponadto jest publicystą i scenarzystą filmowym. Mieszka w swoim wiejskim domu w Modenie razem z żoną Christine Fedderson Manfredi, która tłumaczy jego dzieła na angielski.

W jego literackim dorobku znajduje się kilkanaście powieści historycznych:

Trylogia Alexandros
Dziecko snu (Il figlio del sogno, 1998)
Piaski Ammona (Le sabbie di Amon , 1998)
Kraniec Świata (Il confine del mondo, 1998)

Pozostałe dzieła
Palladion (1988)
Spartanin (Lo scudo di Talos, 1990)
Wyrocznia (L'oracolo, 1992)
Herosi (Le paludi di Hesperia, 1995)
Wieża (La torre della solitudine, 1997)
Faraon (Il faraone delle sabbie, 1998)
Vignola 1575 - Un oscuro delitto (1999)
Akropolis. La grande epopea di Atene (2000)
Chimaira (2001)
I cento cavalieri - krótki zbiór opowiadań (2002)
Ostatni legion (L'ultima legione, 2002)
Tyran (Il tiranno, 2003)
L'isola dei morti (2004)
Imperium smoków (L'impero dei draghi, 2005)

Eseje
Morze Greckie (Mare Greco. Eroi ed esploratori del mondo antico, 1994)
Celtowie w Italii (I Celti in Italia, 1999)
Grecy Zachodni (I Greci d'occidente, 2000)
Etruskowie w Dolinie Padana (Gli Etruschi in Val Padana, 2003)
źródło https://pl.wikipedia.org/wiki/Valerio_Massimo_Manfredi


Miałem okazję przeczytać Imperium smoków. Jest to przygodowa powieść historyczna, w której splatają się losy  rzymskich żołnierzy i chinskiego księcia. Jest to dość lekka literatura, która jednak zaskakująco mocno mnie wciągnęła. Czytając miałem lekkie skojarzenia z Cusslerem. Myślę, że z przyjemnością sięgnę po kolejne książki tego autora.