Stefan Żeromski
« dnia: Października 24, 2020, 13:45 »
Stefan Żeromski herbu Jelita urodził się 14 października 1864 w Strawczynie, zmarł 20 listopada 1925 w Warszawie. Był prozaikiem, publicystą, dramaturgiem. Został pierwszym prezesem polskiego PEN Clubu. Czterokrotnie nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1921, 1922, 1923, 1924). Był znany również pod pseudonimami Maurycy Zych, Józef Katerla i Stefan Iksmoreż. Ze względu na zaangażowanie społeczne nazwany był „sumieniem polskiej literatury” lub „sumieniem narodu”.

Wybrane dzieła:
Charitas (1919) (cz. 3 cyklu Walka z szatanem)
Doktor Piotr
Duma o hetmanie (1908)
Dzieje grzechu (1908)
Dzienniki (1953 – 1956)
Echa leśne (1905)
Firlykowe Wzgórze
Ludzie bezdomni (1900)
Na probostwie w Wyszkowie (1920)
Nawracanie Judasza (1916) (cz. 1 cyklu Walka z szatanem)
O żołnierzu tułaczu (1896)
Popioły (1902)
Przedwiośnie (1924)
Puszcza jodłowa (1925)
Rozdzióbią nas kruki, wrony (1895)
Róża (1909)
Sen o szpadzie
Siłaczka (1895)
Sułkowski (1910)
Syzyfowe prace (1897)
Uciekła mi przepióreczka (1924)
Uroda życia (1912)
Wiatr od morza (1922)
Wierna rzeka (1912)
Zamieć (1916) (cz. 2 cyklu Walka z szatanem)
Zapomnienie
Zmierzch (1892)